شعر چشات از رضا نیکوکار

چشات 

چشات گیجه ، چشات خوابه ، چشات مست 

چشات یه کوچه ی غمگین بن بست 

چشات خیسه ، چشات بارون ، چشات اشک 

چشات حرفای خیلی خوب ساده ست

چه خوشبختم تو این آیینه بازار 

که می بینم تب دلداگی مو 

دو تا الماس صیقل خورده ی ناب 

بهم پس می ده هرشب سادگی مو

می شینم روبروی شمع چشمات 

مث پروانه تن می دم به آتیش 

سرم رو با تو بالاتر می گیرم
 

 غرور مَرده و زخمای کاری ش

همونی که برید از نارفیقاش 

می خواد امشب رفیق راه باشه 

می دونم آخرش حسرت نشینه 

پلنگی که تو چشماش ماه باشه

چشات ماهه ، چشات ماهه ، چشات ماه 

که روشن می کنه دنیامو هرشب 

روپشت بوم ابروهای نازت 

منم که پهن کردم جامو هرشب 

چشاتو باخودت بیرون نیاری 

تموم شهر از دستت کلافه س 

یه عالم حرف ربطه توی چشمات 

دل مردم پر از حرف اضافه س !

تومثل هرچی هسنی که ندیدم 

مث هرواژه که تودفترم نبس 

ببین! توکارچشمای توموندم  

خیال رفتن اصلا تو سرم نیس

شبا این دور و بر دزدی زیاده 

در گنجینه ها رو خوب باید بست 

مواظب باش وقتی که می خوابی 

چشات گیجه ، چشات خوابه ، چشات مست...