شعر قیصر از رضا نیکوکار

قیصر  

چه غریبانه شکسته ست دل ما قیصر! 

آن دلی را که سپردی تو به دریا قیصر! 

آن دلی را که پر از شور غزل می کردی 

بی تو تنها شده ، تنها شده ، تنها قیصر! 

غزل تلخ خداحافظی ات را ای کاش 

می شد آن شب بسپاریش به فردا قیصر! 

می شد ای کاش ولی مرگ تو را می خواند 

با دو شاخه گل لبخند ... بفرما قیصر! 

مثنوی بغض ، غزل بغض ، من و قافیه بغض
 

بعد تو شاعر بغضیم سراپا قیصر! 

عشق دستور زبانی ست که می خواندیمش 

در کلاس همه ی خاطره ها با قیصر 

شاعری زیر لب این زمزمه را می خوانَد
 

این که می رفت دلم بود ... دلم یا قیصر!