شعر دیر از هوشنگ ابتهاج

دیر 

صد ره به رخ تو در گشودم من 

بر تو دل خویش را نمودم من 

جان مایه ی آن امید لرزان را 

چندان که تو کاستی، فزودم من 

می سوختم و مرا نمی دیدی
 

امروز نگاه کن که دودم من 

تا من بودم نیامدی، افسوس! 

وانگه که تو آمدی، نبودم من