شعر کسی که نیست از احسان باقری

‍ نفسم بندِ نفسهای کسی هست که نیست

بی گمان در دلِ من جای کسی هست که نیست

غرق رویای خودش پشتِ همین پنجره ها

شاعری محو ِتماشای کسی هست که نیست

درخیالم وسطِ شعرِ کسی هست که هست

شعر آبستنِ رویای کسی هست که نیست

کوچه درکوچه به دستانِ تو عادت میکرد

شهری ازخاطره منهای کسی هست که نیست

مثلِ هرروز نشستم سرمیزی که فقط

خستگی های من و چایِ کسی هست که نیست

زیر باران دو نفر کوچه به هم خیره شدن

مرگِ این خاطره ها پای کسی هست که نیست

احسان کمال