شعر عارف قزوینی به نام اختیار دل

اختیار دل 

از کفم رها شد قرار دل

نیست دست من اختیار دل

هیز و هرزه گرد ضد اهل درد

گشته زین در آن در مدار دل

بی شرف تر از دل مجو که نیست

غیر ننگ و عار کار وک بار دل

خجلتم کشد پیش چشم از آنگ

بود بهر من در فشار دل

بسکه هر کجا رفت و برنگشت

دیده شد سفید ز انتظار دل

عمر شد حرام باختم تمام

آبرو و نام در قمار دل

بعد از این ضرر ابلهم مگر

خم کنم کمر زیر بار دل

هر دو ناکسیم گرد گر رسیم

دل بکار من من بکار دل

داغدار چون لاله اش کنم

تا بکی توان بود خار دل

همچو رستم از تیر غم کنم

کور چشم اسفندیار دل

خون دل بریخت از دو چشم و من

خوشدلک از این انتحار دل

افتخار مرد در درستی است

وز شکستگی است اعتبار دل

عارف اینقدر لاف تا بکی

شیر عاجز است از شکار دل

مقتدرترین خسروان شدند

محو در کف اقتدار دل