اشعار اسدی طوسی

زجمع فلسفیان با مُغی بدم پیکار                     

نگر که ماند ز پیکار در سخن بیکار

و را به قبله زرتشت بود یکسره میل                

مـرا بـه قبــله فــرخ محمـــد مختـــار

نخست شرط بکردیم کان که حجت او               

 بـود قـوی‌تـر, بر دیــن او دهیــم اقـــرار

مــغ آنگــهی گفــت ز قبــله تــو قبــله مــن         

به است کز زمی آتش آرد به فضل به بسیار

به تف آتش بر خیزد ابر و جنبد  باد                 

زمی قوتش آرد بر و درختان بار

به آتش اندر سوزد ز فخر هندو تن                 

به پیش آتش بندند موبدان زنار