اشعار وصال شیرازی

چون شام جاى عترت شاه شهید شد  

صبحى براى روز قیامت پدید شد  

عهد ستم به آل نبی باز تازه گشت  

پیمان غصه با دل ایشان جدید شد 

آن در سپاس که اندُه عثمان ز یاد رفت!  

وین شادمان که دهر به کام یزید شد! 

اسلام را به کفر شد آمیزش آن زمان‏ 

 
کان سر فروغ بزم یزید پلید شد 

چون گوى آفتاب - که شد زیور سپهر - 

آذین طشت زر سر شاه شهید شد 

با چوب خیزران به سر شه زدى که: "شکر! 

کاین سر برید و قفل غمم را کلید شد" 

اندیشه شهادت زین العباد کرد 

دوزخ صفت به نعره «هل من مزید» شد 

زینب چو این مشاهده بنمود، شد زهوش‏ 

یکباره از حیات جهان نا امید شد 

زد جیب جامه چاک و به سر برفشاند خاک‏ 

فریاد بر کشید و به پیش یزید شد

گفت: "اى یزید! ظلم به ما بیش ازین مکن‏ 

حق را به خود زیاده بر این خشمگین مکن...