شعر غصه نخور مسافر از مریم حیدرزاده

غصه نخور مسافر 

غصه نخور مسافر اینجا ما هم غریبیم 

از دیدن نور ماه یه عمره بی نصیبیم 

فرقی نداره بی تو بهارمون با پاییز 

نمی بینی که شعرام همه شدن غم انگیز ؟ 

غصه نخور مسافر اونجا هوا که بد نیست 

اینجا ولی آسمون اشک ریختنم بلد نیست 

غصه نخور مسافر فدای قلب تنگت 

فدای برق ناز اون چشای قشنگت 

غصه نخور مسافر تلخه هوای دوری 

من که خودم می دونم که تو چقد صبوری 

غصه نخور مسافر بازم میای به زودی 

ما رو بگو چه کردیم از وقتی تو نبودی  

غصه نخور مسافر غصه اثر نداره 

از دل تو می دونم هیچکی خبر نداره 

غصه نخور مسافر رفتیم تو ماه اسفند 

اردیبهشت که بیاد تو برمیگردی ٬ لبخند 

غصه نخور مسافر تولد دوباره 

غصه نخور مسافر غصه نخور ستاره 

غصه نخور مسافر غصه کار گلا نیس 

سفر یه امتخانه به جون تو بلا نیس 

غصه نخور مسافر تو خود آسمونی 

در آرزوی روزی که بیای و بمونی  

مریم حیدرزاده