شعر هشدار سبز از مریم حیدرزاده

هشدار سبز 

کاش بیایم برای بی پناها سایبون باشیم 

با دلای شکسته کمی مهربون باشیم 

کاش بیایم به باغبونا کمی حرمت بذاریم 

احترام دلای شکسته رو نگه داریم 

کاش به مهربون ترا دینمونو ادا کنیم 

سهم خوشبختیمونو وقف بزرگترا کنیم 

کاش یه کاری بکنیم که خستگی ها در بشه 

مرهمی بشیم که زخم آدما بهتر بشه 

کاش که شاخه ی درخت زندگی رو نشکنیم 

هفته ای یه بار به باغبونامون سر بزنیم 

کاش که پاک کنیم تموم اشکایی که جاریه 

خوب نگه داریم چیزی که واسه یادگاریه 

کاش دس پرنده های بی پناهو بگیریم 

توی آسمون بریم دامن ماهو بگیریم 

کاش با مهربونیمون غصه ها رو کم بکنیم  

رشته های عشق رو تا همیشه محکم بکنیم 

کاش بشینیم پای صحبت اونا که بی کسن 

اگه درد دل کنن به آرزوشون می رسن  

کاش تو عصری که همش سنگیه و آهنیه 

بگیم از چیزایی که خوبه ولی رفتنیه 

کاش هنوز دیر نشده قدر همو خوب بدونیم 

نکنه دیر بشه تا ابد پشیمون بمونیم 

کاش که این یه جمله هیچ موقع ز یادمون نره 

آدمی چه بد باشه چه خوب باشه مسافره    

مریم حیدرزاده