شعر احمد شاملو به نام من و تو

من و تو 

من وتو یکی دهانیم  

که به همه آوازش  

به زیباتر سرودی خواناست.  

من و تو یکی دیدگانیم  

که دنیا را هردم  

در منظر خویش  

تازه‌تر می‌سازد.  

نفرتی  

از هر آنچه بازمان دارد  

از هز آنچه محصورمان کند  

از هر آنچه واداردمان
 

که به دنبال بنگریم،  

من و تو یکی شوریم  

از هر شعله‌ئی برتر، 

که هیچ گاه شکست را بر ما چیرگی نیست  

چرا که از عشق
  

روئینه تنیم. 

و پرستوئی که در سرپناه ما آشیان کرده است 

با آمد شدنی شتابناک
  

خانه را 

از خدائی گمشده
  

لبریز می‌کند.