شعرنیمایوشیج به نام انگاسی

شعر انگاسی از نیما یوشیج 

سوی شهر آمد آن زن انگاس
 

سیر کردن گرفت از چپ و راست 
 

 دید آیینه ای فتاده به خاک 
 

 گفت : حقا که گوهری یکتاست 
 

 به تماشا چو برگرفت و بدید 
 

 عک س خود را ، فکند و پوزش خواست 
 

که : ببخشید خواهرم ! به خدا 
 

من ندانستم این گوهر ز شماست 
 

 ما همان روستازنیم درست 
 

 ساده بین ،‌ساده فهم بی کم و کاست 
 

که در آیینه ی جهان بر ما  

 
 از همه ناشناس تر ، خود ماست