اشعار خسرو گلسرخی-شعر در سبز های سبز

در سبزهای سبز

در زیر پلکِ خیس ِ جنگل ،
در سبزهای سبز ِ جنگل ،
"کوچک" ،
چوپان ِ تنهایی ست
که هر غروب در نِی ،
              فریاد ِ جنگلی ها را
                        سر ریز می کند ...
جنگل صدای گمشدگی ست ،
جنگل ،
صمیم ِ وحدتِ ماست
و چشم های کوچک
              باور نمی کند ...
اینک صدای او
در پیچ و تاب سرد سیاهکل
                   گل می دهد .
در زیر پلک های خیس جنگل ،
در سبزهای سبز شمالی ام
کوچک ،
یک نام یا صداست ...
آواره ی غم نشین
هر عصر می نوازد
         آهنگِ کهنه را
و با صدای نی لبکش
آنها
برادرانم
گل های هرزه را
          با خون ِ پاک خود
                      تطهیر می کنند ...