اشعار خسرو گلسرخی-شعر روا مدار

روا مدار

غروب ِ فصلی
این کفتران عاصی ِ شهر
به انزوای ساکت آن سوی میله های بلند ...
*
هرگز طلوع ِ سلسله وار شبی در اینجا نیست
و تو بسان همیشه ، همیشه دانستن
چه خوب می دانی
که این صدای کاذب جاری درون کوچه و کومه
در این حصار شب زده ی تار
بشارتی ست
بشارت ظهور جوانه ،
                جوانه های بلند
که رنگِ اناری ِمیله ،
         با آن شتاب و بداهت
دروغ ِ بزرگ
         زمانه ی خود را
       در اوج انزجار انکار می کنند ...